Blog

(Marja Buys)

Frankrijk uit via Maureillas betekent de Pyreneëen over, aan de lage kant wel te verstaan, maar toch 600 hoogtemeters over 13 km. Gemiddeld een kleine 5%, hoewel er geen stijgingspercentagebordjes per km langs deze route staan, vertelde onze benen dat sommige stukjes mogelijk 8% waren. Daarnaast ook stukken zonder asfalt en stenen, een echte smokkelaarsroute van weleer. Gelukkig was het nog niet zo warm. Op de top was het einde van de klim en volgens de beschrijving ook de grens. Het keienpad eindigde op de grens en ging prompt over op een prima asfaltweg aan Spaanse kant. De racers en de andere groep troffen elkaar aan de koffie in La Vajol, de eerste Spaanse koffie! Daarna heuvelaf verder Spanje in, met veel politie op de weg vanwege een wielerrace: we telden meer politiemotoren dan wielrenners, maar hard bergop konden die jongens wél!! We hebben de renners aangemoedigd en waren het enige publiek langs het parcours…
 
Qua mankementen bleef de schade beperkt tot 2 gebroken spaken, één bij Martin en één bij Bas. We fietsten met elkaar – de racers bleven bij de groep - naar Figueres. Het allerlaatste stukje naar Girona*) legden we per trein af, omdat we anders met de fiets een grote cirkel rond Girona hadden moeten afleggen. In Girona wilde Henk graag de fietswinkel ‘Service Course Girona’ bezoeken, één ‘must sees’ in  fiets-gek Girona en bovendien collega van de Serivce Course Apeldoorn, waar Henk vaak koffie drinkt. De winkel bleek al gesloten te zijn, jammer want een paar leuke shirts was wel gepast geweest. Bovendien moeten Henrieke, René en Marja nog aan een nieuwe fiets... Het shirtjes probleem heeft Gerrie op zondag opgelost, door een paar shirts te scoren voor ze met Per en René naar Barcelona vertrok.

Onze trip zit erop. Bij aankomst kregen we ook door wat de stand is van de sponsoring voor dit moment, namelijk € 6.362,-, een prachtig bedrag waar we jullie, sponsoren, heel hartelijk voor willen bedanken. Er sponsoren nog mensen achteraf, het is fijn te weten dat dit bedrag dus nog stijgt!

Onder het genot van een heerlijk diner in Girona praatten we na over onze belevenissen.

*) U moet weten dat we in Girona stopten i.p.v. in Barcelona. Het parcour tussen Girona en Barcelona bestaat uit voornamelijk grote weg, geen genoegen om langs te fietsen. En de bus met daarin de fietsen en bagage moest dinsdagochtend terug zijn en diende daarom al zondag te vertrekken. Met bijna 800 km benaderen we toch de beoogde 840 km.

VOORLOPIGE CIJFERS:
Sportieve prestaties:
De groep die vrijdag 6-9 in Maçon startte met fietsen, legde 796 kmin 9 dagen af.
De groep die zaterdag 7-9 in Condrieu vlakbij Lyon startte, legde 751kmin 8 dagen af.
7.495 mgeklommen.
6.633 mgedaald.

Sponsorbijdrage:
€ 6.362(dd 14-09) in 137 giften!

Fietsmankementen:
5 lekke banden
2 nieuwe buitenbanden
2 wielen gericht
2 gebroken spaken (niet repareerbaar onderweg)
5 afstellingsissues met versnellingen, 1 naaf 5 derailleurs.
3 velgremmen afgesteld
2 zadels versteld
6 fietsen afgespoeld na een regendag en kettingen gesmeerd
Veel werk door de rijder zelf gedaan

U houdt de komende week nog informatie van ons tegoed: wat wij als deelnemers geleerd hebben, de complete route en andere (cijfermatige) informatie. Ook hopen we dat het Per lukt om tijdens het congres het sponsorgeld aangevuld te krijgen, uiteindelijk hopen we de 10.000 euro te halen.

(Per Winterdijk)

Een kort verslag van uw slavendrijver met emeritaat (hier ben ik na wat gedelibereer op uitgekomen misschien wat pretentieus maar de andere titels kwalificeerden ook niet: oud-slavendrijver voelt niet zo goed voor mij, ontslagen-slavendrijver klopt niet helemaal (ik had tenslotte zelf ontslag genomen) en exslavendrijver klinkt net of er een intieme relatie is verbroken) Maar ik laat het aan u om de beste optie te kiezen en graag verneem ik uw keuze.

Voorafgaand aan het ontbijt kwamen we er na bestuderen van de route achter dat we ons doel niet zouden gaan halen, Barcelona is te ver weg en ook Girona zouden we alleen kunnen halen als we 2 dagen meer dan 120 km zouden gaan fietsen. En gezien het hoogteprofiel van de route, kwamen we geheel terecht tot de conclusie dat Figueras het eindpunt van de route gaat worden (niet teveel gejuich aub, waarschijnlijk komt het aantal gefietste km's niet ver beneden de voorspelde 840 km - bij die berekening waren we nl 2 nu al wel gefietste kaarten vergeten mee te tellen, ik denk dat we daarom wel genoeg hebben gefietst om ons sponsordoel te halen). Om Barcelona te halen, hadden we eigenlijk nog een extra fietsdag nodig, maar iedereen die niet naar de EASD gaat, wil graag maandag weer beginnen op het werk. Daarom is de laatste fietsdag opgeofferd aan de terugreis.
Het niet halen van ons doel gaf in de groep gemengde reacties, gejuich omdat het kortere dagafstanden gaat betekenen (voor vandaag en morgen) tot luidkeels gejammer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het eigenlijk nog niet kan verkroppen dat we het niet gaan halen en ik behoor dus overduidelijk tot de laatste groep.
Maar goed, ik zou het over de tocht van vandaag hebben, die was in 1 woord geweldig. Ik heb genoten van het weer, de geweldige uitzichten op de 4 besneeuwde pieken van de Canigou, het lekkere weer met de afwisselende landschappen, de mooie route en het geweldige gevoel dat we door de Pyreneeën fietsen. Dit laatste is een combinatie van een overweldigend gevoel van "kijk mij dit nou eens doen" en verzuurde spieren. Een beetje zoet zuur, gewoon lekker dus.
Tussen de middag hebben we in 2 groepen geluncht, de wielrenners waren te ver doorgereden en de "andere" fietsers hadden om 1 uur teveel honger om nog door te kunnen fietsen. Gelukkig was Marcel met volgauto en lunch op de afgesproken lunchplek in Corbere. We konden op het plein onder een enorme plataan (kan het franser?). Het drinken hebben we gehaald bij de dichtstbijzijnde bar en de bakker die net bij hetzelfde etablissement ging lunchen gaf ons letterlijk een broodje van eigen deeg (dat brood van jullie kan niks zijn dat is van de supermarkt, deze is veel beter....) Hij had gelijk.
In de ochtend hadden we al een flinke beklimming gedaan waar we begonnen in Latour de France (hoe mooi is dat, we hebben nu de Tour de France gefietst......) en na de lunch was de 2e aan de beurt. Je kan merken dat we beter worden, want eigenlijk was het een eitje en naast wat zweet was het met name genieten. Totaal aantal hoogtemeters 1055 m, dit is een goeie groep hoor. Morgen niet al te vroeg op en dan de laatste beklimming naar de grens van Frankrijk en Spanje, ik kijk er naar uit.

Snippets:
De wielrenners hebben opvallend vaak een lekke band en even opvallend eindigen zij 2x zo vaak op een terras.
Brood van de bakker is lekkerder dan brood van de supermarkt.
Goudse kaas in Frankrijk is oranje, we zijn er niet helemaal achter of de mislukte kaas wordt geëxporteerd naar Frankrijk of dat alles wat uit Holland komt in Frankrijk bvk oranje moet zijn.
De 5e Fietswet van Winterdijk: Bij fietsen met hoge temperaturen, is een pet, heel veel drinken en niet op je top fietsen een recept waar je je doel mee haalt. Voor de diabetici voorkomt voldoende drinken ook verzuren.

Vriendelijke groet,

Per Winterdijk.

Zuid Frankrijk is erg heet. Tijdens deze warme tocht hebben we getwijfeld of het verantwoord was om door te fietsen. De dokter schreef een natte pet, veel water , zonnebril en vooral niet te hard fietsen voor. Op deze manier zijn we veilig maar erg moe over gekomen.

Diabetes, bewegen en warmte daarvoor heeft Diabeter advies, maar het is nog altijd passen en meten. Vijftig procent bolus en vijftig procent basaal is het eerste advies. Echter is de hoeveelheid en soort beweging, warmte en voeding ook van invloed. Dit is iets wat je zelf uit moet puzzelen, maar waarbij je diabetesverpleegkundige en/of arts je wel kan helpen. In onze fietsclub zitten diabeten die veel ervaring hebben met bewegen en ook een paar die hier niet zo veel of weinig ervaring mee hebben. Ook die laatste kunnen zeker een fietstocht als deze aan!

De boodschap die uit deze fietstocht naar voren is gekomen, is dat het goed is om met diabetes te bewegen. De insulinebehoefte van de deelnemers is gezakt met twintig tot vijftig procent. Je lichaam wordt gevoeliger voor insuline, maar dit is niet voor elke diabeet hetzelfde. Door veel te bewegen kom je er al doende achter wat je nodig hebt aan insuline en koolhydraten.

(Marja Buys)

De technologie belooft soms meer dan het waar kan maken. Zo geeft de sensor van Henk veel alarmen af. Een alarm geeft aan dat er ‘iets’ aan de hand is, maar als de bloedglucose langzaam zakt, blijven de alarmen komen. Dat ligt er natuurlijk wel aan welke alarmen je aan en uit zet. Ook loopt een sensor altijd achter op de werkelijkheid. Bij sommige sensoren mag je alleen kalibreren als je niet te hoog zit, niet te laag zit, niet te snel daalt en niet te snel stijgt, ‘dus eigenlijk bij mensen zonder diabetes’, zoals Henk het uitdrukt. Bloedglucose prikken blijft altijd nodig en is het meest actueel. Ook viel er vandaag een sensor vroegtijdig uit en een andere sensor bleef ergens achter hangen.

Ook vroegen we ons af of dit nu vandaag de crisisdag was die je altijd hebt bij een dergelijk groepsgebeuren. Gisteren hadden we regen, reden we daarom een kortere trip, gebruikten we een franse lunch in een restaurant en sliepen we in een fantastisch hotel. Maar vandaag was het zwaar. We begonnen meteen met klimmen-dalen-klimmen-dalen etc, de moeheid begon in de benen te als komen, we moesten een omweg maken waarbij extra geklommen werd en we fietsten 121 (!) km. Ook was er een lekke band. De meesten van ons waren compleet op en hadden zadelpijn, misselijkheid, zere benen of knieën. Maar na hersteldrankje(s) lukte het toch om nog naar een ‘betere’ camping te fietsen waar de toiletten niet bijna van de muur kwamen. We staan naast een springkussen dat gelukkig om 20 u uit ging. 5 minuten later ging de disco aan……..

We fietsten vandaag de bergen uit, dwars door de wijnvelden (vele,vele domaines) en een drukke stad naar de zee. Dat betekent dat we in 5 dagen tijd van Lyon naar de Middellandse zee zijn gefietst. En morgen gaan we richting de Pyreneën.

(Henk Doorenspleet )

50 tinten grijs, daarmee liet de hemel zich zien op dinsdag. Zo heb je van die dagen dat de tinten grijs in de lucht mooi zijn, maar dat de slechte weersverwachtingen waarheid worden is minder leuk. Nu, dat was het geval en dat begon al in de nacht van maandag op dinsdag. De nacht en de dag liepen geheel volgens de verhalen van de weermannen & -vrouwen: regen. 's Nachts was de regen best OK voor de meesten: tikkende druppels op het tentdak. Voor velen is het prettig en gezellig geluid en roept melancholische gevoelens op, wie heeft er niet in een tentje gelegen in de regen.

Henrike vond het wat minder, want haar tent liet de regen goed door en dan wordt het binnen nat....Ook de tent van Marja functioneerde niet helemaal naar behoren en ze was zodoende vroeg op. Gelukkig was er een goede voorziening op de camping waar we droog konden zitten en ontbijten. De tentjes uiteindelijk ingepakt en nat de bus in: rijden maar.

De etappe startte in St. Ambroix en voerde ons door ruraal gebied op weg naar koffie in Vézénobres, het was al twaalf uur. Per had uitgevogeld dat er een paar 100 m verderop een goed restaurant was gesitueerd. Inderdaad, het was goed, heerlijk gelunched. Tevens het doel voor vandaag bepaald: St. Hippolyte in een mooi hotel: Hotel Rochebelle. Een oud pand dat geexploiteerd wordt door een echtpaar met kleine kinderen en ezels:) De waard bleek uitstekend te kunnen koken en de kamers waren bovenverwachting mooi!

Het perspectief van fietsen met regen kent bijna iedereen, dat hadden wij vandaag ook, maar dan over 80 km. Het perspectief van de mechanieker kent dan weer niet iedereen. Fietsen in de regen met open kettingen en derailleurs geeft de nodige onderhoudsperikelen, zeker als de volgende dag alles weer soepel moet lopen. Mechanieker Henk samen met René hebben de 8 fietsen min of meer schoongemaakt en de open kettingen gesmeerd. De naafversnelling van Henrike's eBike was behoorlijk verlopen qua afstelling en ze kwam niet geruisloos omhoog noch naar benden. Dat hebben we ook kunnen repareren, evenals de voorremprobleempjes op de KTM van Martin; morgen zal blijken of het beter werkt.
Met garagezeep werden de zwarte mechanieker handen toonbaar en daarmee 'ready' voor douche, borrel en diner....another day by bike in France, for Life for a child in Nepal. Het was een genoegen!

(Gerrie Lodeweges)

Een dag met figuurlijke hobbels vandaag, gisteren een echte berg, nu wat tegenslagen. Henk zakte vanmorgen door zijn bed, Gerrie kreeg last van de ogen, Henrike ging gevecht aan met hypo's en hyper's. Diabetes op de fiets is wel een gedoo, daar ben ik nu wel achter. Ik leer ontzettend veel over 24/7 leven met diabetes deze dagen.
 
Gelukkig kwam het goed en is iedereen goed overgekomen. Gerrie weliswaar in de bus, waar ik erachter kwam dat de job van Marcel niet zo simpel is. Zorgen voor alle eten en drinken, overnachtingsplekken zoeken en ook nog als bezemwagen dienen. Per kreeg een klapband gelukkig bergop, dus geen valpartij. En de materiaalwagen was in de buurt.
We hebben mooie plekken gezien en maken veel mee.
De etappe was vandaag gevarieerd en minder vlak dan voorspeld. We hebben ook nog geen nieuwe slavendrijver dus we blijven met Per opgescheept.
Maar ook hij komt er achter dat je niet alles kan plannen en daar kan hij gelukkig goed mee omgaan. Hij mag blijven.  
Morgen is er regen voorspeld, en een vlakke etappe, dus wij zijn ben benieuwd. Jullie lezen het morgen.

(Per Winterdijk)

Die slavendrijver dat ben ik en ik ben blij dat ik ben ontslagen. Hoewel ik wat angstig naar de komende dagen kijk en ik mijn rol meer als "geweten" zag. Maar als je de boel opjut om op tijd te beginnen, voor die tijd aandringt op het dicht doen van tassen, controleren van bandenspanning, het vullen van bidons en vooral om de eerste 20 km niet te stoppen, dan kort en slim te stoppen (naar de wc als je wacht op de koffie en niet als je collega fietsers al met hun toe-clips vast klaar staan, dan dan heb je de titel 'de slavendrijver' snel verdiend. Maar dat was op het vlakke, wind mee en heuvel af en we hebben de eerste echte fietsdag ook door mijn aandringen 112 km gehaald. Gek genoeg begreep iedereen waarom ik het deed en werd ik zelfs bedankt voor mijn slavengedrijf. Geprobeerd uit te legen dat ik alleen de 1e Fietswet van Winterdijk toepaste: Als je veel afstand wilt afleggen op de fiets, moet je lang op je zadel blijven zitten (of heel snel kunnen trappen natuurlijk). 

Maar goed, vanochtend heb ik het nog geprobeerd. Maar het brood was besteld en kwam pas om 09:00 uur en daar ga je dan. Laat begonnen dus, maar daar heb ik wat op gevonden onder het mom van "belangrijk voor diabetes" heb ik tussen de middag de 2e Fietswet van Winterdijk gedeclareerd: Eerst inpakken dan pas eten en snel op de fiets. Voor elke diabeet is dat 1 van de handigste manieren om hypo's te voorkomen. Als je snel vertrekt en je insuline fors mindert (25 - 30%) voor je ontbijt dan kun je makkelijk 2 uur fietsen voor je weer een keer naar je BG hoeft te kijken. Hiermee heb je ook de 3e Fietswet van WInterdijk te pakken: Je kunt alleen fietsen als je je insuline vermindert, hoe verder je wilt komen hoe lager je je IOB (insulin on board) moet instellen. Nu kom ik nl bij de reden van mijn (niet onterechte en zeker gewenste) ontslag. Tijdens de lunch ging het namelijk al mis en schond ik boven beschreven wet en dit is zeker een hele goede redenen voor ontslag, ik ben namelijk mijn geloofwaardigheid als alleswetende in de ogen van mijn fietscollega's in 1 klap kwijtgeraakt. Oordeel zelf. Tijdens de lunch wist ik dat het stijgingspercentage drastisch zou toenemen in de komende 21 km. De col de Mezilhac is 1119 meter en met een gemiddelde stijging van 4% zou dat een eitje moeten zijn en de rest van de groep hebben me dat ook zonder uitzondering allemaal laten weten. Omdat ik met een Loop rijdt en de ochtend prima was verlopen en ik de eerste 400 meter stijging zonder problemen was doorgekomen op een Temp-override van 20%, was mijn BG vrij strak, 6.2 bij onze lunchplek in Le Cheylard. Om ook de route van de middag goed door te komen had ik het idee om een krappe bolus te geven en daarna de temp override weer aan te zetten ( zie bijlage screenshot 1&2). Stom dat ik idd handmatig de BG heb aangepast (minder dan 20%) en ben vergeten de temp override weer aan te zetten. Ik had het idee dat alles OK was tot 7 km voor de top. Door na de lunch te lang te wachten schond uw ex-slavendrijver ook de 2e Fietswet. Ik steeg te snel en mijn Loop greep vervolgens in door als een gek bij te plussen, gevolg veel te veel IOB! Over de laatste 7 km heb ik 2 uur gedaan, ik heb meer tijd in de berm doorgebracht liggend op mijn rug dan op mijn fiets. Hiernaast heb ik 1 1/2 pakje Dextro op, 2 bidons siroop, 1 Bounty en wat Wherters echte. Jullie snappen dat ik mijn toegewezen rol van slavendrijver graag en vooral nederig neer leg. Na de col volgde een afdaling van 16 km, dat maakte mijn fietsdag nog wat beter. Maar goed, groot was mijn verbazing dat ik als eerste aankwam bij onze Auberge (La Castagno), (krijg ik dan de de Gele Trui?) Blijkbaar kun je door snel te zakken en een hypo, prima afdalen. 

De Auberge was door tussenkomst van Gerry een hele goede greep, normaal waren ze dicht op zondag. Maar Gerry zorgde door haar voortreffelijke sociale karakter dat de eigenaar niet alleen een paar prima kamers voor weinig beschikbaar stelde maar hij ook nog eens voortreffelijk kookte. Al met al een happy ending.  

Snippets, hier was ik niet zelf bij helaas. 

De koffie en thee waren in Mezilhac (50 meter boven de col) prima voor elkaar. 

Klimmen ging prima en Henrike heeft haar grens nog niet bereikt. 

Pratend (misschien beppend hoorde ik van Henk) omhoog kun je alleen elektrisch, zonder electriek onmogelijk. 

Een vis teveel en te weinig omelet.

(Gerrie Lodeweges)

Vandaag maar liefst 110 km gefietst door voortschrijdend campinginzicht. De 1e camping daar was een feestje bezig, de 2e camping ook. De 3e camping, weer 10 km verder was door de keuring. Was allemaal wel wat verder dan gepland was. Maar we hebben het allemaal gehaald. Complimenten voor de hele groep. De bezemwagen haalt de boodschappen, super. We hebben een prachtige etappe gehad, stroomafwaarts, wind mee en heerlijk weer. Mooie startdag, super.

(Per Winterdijk)

Deventer Parijs: De eerste reisdag, op weg naar ons trefpunt begon voor mij met horten en stoten. De trein van Deventer naar Schiphol kwam na 300 meter op deze wijze tot stilstand met piepen en knarsen, dit dan van de conducteur. Om informatie hoefde je niet te vragen maar dat maakte hij weer goed door als een kip zonder kop van voor naar achter door het gangpad te snelwandelen. Hardop mompelend: "Nu weet ik wat het is". 

Ondertussen had Henk die ik zou treffen in Apeldoorn het aangelegd met Anjo op Schiphol van NS internationaal. Ze bleken het niet alleen goed samen te kunnen vinden, maar waren ook nog van hetzelfde bouwjaar. Als bijzaak werden onze tickets aangepast, terwijl ik via de telefoon mijn vordering op weg naar Schiphol door probeerde te geven. Ik begrijp nu dat het voor elke NS-medewerker godsonmogelijk is de reisinformatie te geven, omdat de tijd van arriveren en het station van aankomst ook voor hen elke keer bij het binnenrollen van de trein een openbaring is: "Ooo, hier ben ik wel eens geweest, geloof ik", en "wat grappig, alweer een 'rode' tijdsaanpassing op de informatiebronnen, wie zou die nou eigenlijk steeds aanpassen". Ik begrijp dat het geven van informatie gewoon niet kan, maar volgens mij is het ook door NS verboden om te communiceren met passagiers. Wel gek dat je heel zelden te horen krijgt dat een trein aankomt volgens dienstregeling (hoge uitzondering) maar dat bij vertraging geen enkele info over de verwachte aankomsttijden wordt gegeven. Ook niet: "we weten niet, wat ons te wachten staat lieve reizigers". Dat zou me wel een gevoel van verbondenheid geven met machinist en conducteur. 

Maar genoeg gezeur. Bij aankomst op Schiphol Plaza vond ik Henk vooraan in de rij bij de balie van Anjo bezig met de 7e aanpassing van ons ticket, ze waren diep in gesprek en na 10 minuten wist ik zeker dat mijn begroeting over was gekomen. Helaas zouden we Maçon niet meer gaan halen en zou Parijs de eindbestemming voor de dag worden. Het werd me als snel duidelijk dat ik de eer van mijn reisgenoot moest redden, ik zag me al slapen op de bloemetjes bank van Anjo met een te warme plaid ter grootte van een zakdoek. Luid en duidelijk brak ik in in het gesprek, met enige overtuiging bleek het mogelijk om 1e klas op de volgende Thalys te boeken. Anjo bracht ons naar het juiste spoor en zorgde ervoor dat we in het juiste treinstel terecht kwamen. Na het uitzwaaien, kwam de hoofdconducteur Henk een drankje aanbieden en maakte hij plaats in de overvolle 1e klas. Twee 70 plussers werden kordaat voor ons naar de 2e klas gebonjourd. Waarna de maître conducteur ons welkom heette met nog een drankje en wat nootjes met de complementen van Anjo. Wat een service, lang leve balie Internationaal van de NS. Goed uitgerust, gevoed en gelaafd werden we opgevangen op Gare du Nord en met een limo naar ons hotel bij Gare de Lyon gereden. Helaas viel de champagne wat verkeerd waardoor we het geplande avondje uit aan ons voorbij hebben moeten laten gaan. Nogmaals hulde Anjo, ik ben achteraf erg blij met de vertraging en vooral de manier waarop zoiets wordt opgepakt door de NS. Maar misschien zou een korte "verwachte aankomsttijd" over de intercom ook hebben volstaan. Maar ons hoor je nooit meer klagen, natuurlijk.

Ps Henk doet je de groeten en vroeg me zijn contactgegevens aan je door te geven. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik ook hier even doortastend op moet treden en je dit bespaar.

(Marcel Lukassen)

Vandaag (woensdag 4 september) is de bus opgehaald en beladen. Fietsen, kampeergerei en noodzakelijk ander materiaal staat nu klaar in de bus. Morgenvroeg vertrekken we, en verwachtten in de tweede helft van de middag in de buurt van Cluny aan te komen. De eerste groep is dan compleet en gaat vrijdag starten met de eerste etappe vanuit Cluny! De tweede groep zal zich vrijdagavond aansluiten.

We hebben er zin in! Bij deze opnieuw een oproep om een donatie te doen voor kinderen met Diabetes in Nepal, we willen graag zoveel mogelijk geld ophalen.

We hebben van onze penningmeester en update van de donaties, de teller staat nu op € 3.669,--. Een flinke toename!

Namens het team aan alle 59 mensen die gedoneerd hebben: dank je wel!

Elke euro gaat naar de kinderen met Diabetes in Nepal.

Gisteren (zondag 1-9) was er in Zutphen een zogenaamde 'kleedjesmarkt'. Een van de deelnemers heeft een spontane actie opgezet: een kop koffie of thee voor een kleine vergoeding. De opbrengst is voor onze stichting! Superleuke spontane actie! Bedankt!

Woensdag 28 augustus ging de Facebook live uitzending van Diabeter geheel over fietsen met Diabetes en over het werk van Diabeter in Nepal.

Op kijk op facebook naar deze Diabeter Live! uitzending.

We krijgen af en toe een update van Vrienden van Diabeter over de stand van de sponsoring. We houden jullie via deze site op de hoogte. Voor iedereen die Life for a Child Nepal heeft gesteund, ontzettend bedankt! Er kan veel goed werk mee gedaan worden daar. De reis en verblijfkosten onderweg  betalen we zelf.

We hebben dankzij een sponsor, een grote bus, een Volkswagen Crafter, ter beschikking. Alle bagage, de fietsen en 3 personen kunnen erin vervoerd worden.  We zijn een zaterdagochtend bij elkaar geweest en hebben vele praktische zaken kunnen aftikken. We bekijken per dag hoever we fietsen en tot welke camping we komen om te overnachten.

We fietsen waarschijnlijk in groepjes maar gaan wel samen lunchen, we gaan voor gezelligheid. Ook overnachten we allen op dezelfde plek.
Marcel Lukassen rijdt de bus voor ons, kiest campings en is onze bezemwagen. De rest van de fietsers gaat met openbaar vervoer en 1 auto naar Lyon. Daar komen we bij elkaar en fietsen we samen richting Barcelona. Ook de terugreis is georganiseerd. We zijn er helemaal klaar voor en hebben er zin in.

Met zo'n groep fietsen vergt wel voorbereiding. Welke route wordt het, welke afstanden kunnen worden gemaakt op een dag? Hoe gaan we er naar toe? Even regelen! Daar wordt nu aan gewerkt..!