(Per Winterdijk)
Een kort verslag van uw slavendrijver met emeritaat (hier ben ik na wat gedelibereer op uitgekomen misschien wat pretentieus maar de andere titels kwalificeerden ook niet: oud-slavendrijver voelt niet zo goed voor mij, ontslagen-slavendrijver klopt niet helemaal (ik had tenslotte zelf ontslag genomen) en exslavendrijver klinkt net of er een intieme relatie is verbroken) Maar ik laat het aan u om de beste optie te kiezen en graag verneem ik uw keuze.
Voorafgaand aan het ontbijt kwamen we er na bestuderen van de route achter dat we ons doel niet zouden gaan halen, Barcelona is te ver weg en ook Girona zouden we alleen kunnen halen als we 2 dagen meer dan 120 km zouden gaan fietsen. En gezien het hoogteprofiel van de route, kwamen we geheel terecht tot de conclusie dat Figueras het eindpunt van de route gaat worden (niet teveel gejuich aub, waarschijnlijk komt het aantal gefietste km's niet ver beneden de voorspelde 840 km - bij die berekening waren we nl 2 nu al wel gefietste kaarten vergeten mee te tellen, ik denk dat we daarom wel genoeg hebben gefietst om ons sponsordoel te halen). Om Barcelona te halen, hadden we eigenlijk nog een extra fietsdag nodig, maar iedereen die niet naar de EASD gaat, wil graag maandag weer beginnen op het werk. Daarom is de laatste fietsdag opgeofferd aan de terugreis.
Het niet halen van ons doel gaf in de groep gemengde reacties, gejuich omdat het kortere dagafstanden gaat betekenen (voor vandaag en morgen) tot luidkeels gejammer. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het eigenlijk nog niet kan verkroppen dat we het niet gaan halen en ik behoor dus overduidelijk tot de laatste groep.
Maar goed, ik zou het over de tocht van vandaag hebben, die was in 1 woord geweldig. Ik heb genoten van het weer, de geweldige uitzichten op de 4 besneeuwde pieken van de Canigou, het lekkere weer met de afwisselende landschappen, de mooie route en het geweldige gevoel dat we door de Pyreneeën fietsen. Dit laatste is een combinatie van een overweldigend gevoel van "kijk mij dit nou eens doen" en verzuurde spieren. Een beetje zoet zuur, gewoon lekker dus.
Tussen de middag hebben we in 2 groepen geluncht, de wielrenners waren te ver doorgereden en de "andere" fietsers hadden om 1 uur teveel honger om nog door te kunnen fietsen. Gelukkig was Marcel met volgauto en lunch op de afgesproken lunchplek in Corbere. We konden op het plein onder een enorme plataan (kan het franser?). Het drinken hebben we gehaald bij de dichtstbijzijnde bar en de bakker die net bij hetzelfde etablissement ging lunchen gaf ons letterlijk een broodje van eigen deeg (dat brood van jullie kan niks zijn dat is van de supermarkt, deze is veel beter....) Hij had gelijk.
In de ochtend hadden we al een flinke beklimming gedaan waar we begonnen in Latour de France (hoe mooi is dat, we hebben nu de Tour de France gefietst......) en na de lunch was de 2e aan de beurt. Je kan merken dat we beter worden, want eigenlijk was het een eitje en naast wat zweet was het met name genieten. Totaal aantal hoogtemeters 1055 m, dit is een goeie groep hoor. Morgen niet al te vroeg op en dan de laatste beklimming naar de grens van Frankrijk en Spanje, ik kijk er naar uit.
Snippets:
De wielrenners hebben opvallend vaak een lekke band en even opvallend eindigen zij 2x zo vaak op een terras.
Brood van de bakker is lekkerder dan brood van de supermarkt.
Goudse kaas in Frankrijk is oranje, we zijn er niet helemaal achter of de mislukte kaas wordt geëxporteerd naar Frankrijk of dat alles wat uit Holland komt in Frankrijk bvk oranje moet zijn.
De 5e Fietswet van Winterdijk: Bij fietsen met hoge temperaturen, is een pet, heel veel drinken en niet op je top fietsen een recept waar je je doel mee haalt. Voor de diabetici voorkomt voldoende drinken ook verzuren.
Vriendelijke groet,
Per Winterdijk.
