(Per Winterdijk)
Deventer Parijs: De eerste reisdag, op weg naar ons trefpunt begon voor mij met horten en stoten. De trein van Deventer naar Schiphol kwam na 300 meter op deze wijze tot stilstand met piepen en knarsen, dit dan van de conducteur. Om informatie hoefde je niet te vragen maar dat maakte hij weer goed door als een kip zonder kop van voor naar achter door het gangpad te snelwandelen. Hardop mompelend: "Nu weet ik wat het is".
Ondertussen had Henk die ik zou treffen in Apeldoorn het aangelegd met Anjo op Schiphol van NS internationaal. Ze bleken het niet alleen goed samen te kunnen vinden, maar waren ook nog van hetzelfde bouwjaar. Als bijzaak werden onze tickets aangepast, terwijl ik via de telefoon mijn vordering op weg naar Schiphol door probeerde te geven. Ik begrijp nu dat het voor elke NS-medewerker godsonmogelijk is de reisinformatie te geven, omdat de tijd van arriveren en het station van aankomst ook voor hen elke keer bij het binnenrollen van de trein een openbaring is: "Ooo, hier ben ik wel eens geweest, geloof ik", en "wat grappig, alweer een 'rode' tijdsaanpassing op de informatiebronnen, wie zou die nou eigenlijk steeds aanpassen". Ik begrijp dat het geven van informatie gewoon niet kan, maar volgens mij is het ook door NS verboden om te communiceren met passagiers. Wel gek dat je heel zelden te horen krijgt dat een trein aankomt volgens dienstregeling (hoge uitzondering) maar dat bij vertraging geen enkele info over de verwachte aankomsttijden wordt gegeven. Ook niet: "we weten niet, wat ons te wachten staat lieve reizigers". Dat zou me wel een gevoel van verbondenheid geven met machinist en conducteur.
Maar genoeg gezeur. Bij aankomst op Schiphol Plaza vond ik Henk vooraan in de rij bij de balie van Anjo bezig met de 7e aanpassing van ons ticket, ze waren diep in gesprek en na 10 minuten wist ik zeker dat mijn begroeting over was gekomen. Helaas zouden we Maçon niet meer gaan halen en zou Parijs de eindbestemming voor de dag worden. Het werd me als snel duidelijk dat ik de eer van mijn reisgenoot moest redden, ik zag me al slapen op de bloemetjes bank van Anjo met een te warme plaid ter grootte van een zakdoek. Luid en duidelijk brak ik in in het gesprek, met enige overtuiging bleek het mogelijk om 1e klas op de volgende Thalys te boeken. Anjo bracht ons naar het juiste spoor en zorgde ervoor dat we in het juiste treinstel terecht kwamen. Na het uitzwaaien, kwam de hoofdconducteur Henk een drankje aanbieden en maakte hij plaats in de overvolle 1e klas. Twee 70 plussers werden kordaat voor ons naar de 2e klas gebonjourd. Waarna de maître conducteur ons welkom heette met nog een drankje en wat nootjes met de complementen van Anjo. Wat een service, lang leve balie Internationaal van de NS. Goed uitgerust, gevoed en gelaafd werden we opgevangen op Gare du Nord en met een limo naar ons hotel bij Gare de Lyon gereden. Helaas viel de champagne wat verkeerd waardoor we het geplande avondje uit aan ons voorbij hebben moeten laten gaan. Nogmaals hulde Anjo, ik ben achteraf erg blij met de vertraging en vooral de manier waarop zoiets wordt opgepakt door de NS. Maar misschien zou een korte "verwachte aankomsttijd" over de intercom ook hebben volstaan. Maar ons hoor je nooit meer klagen, natuurlijk.
Ps Henk doet je de groeten en vroeg me zijn contactgegevens aan je door te geven. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt dat ik ook hier even doortastend op moet treden en je dit bespaar.
