(Per Winterdijk)
Die slavendrijver dat ben ik en ik ben blij dat ik ben ontslagen. Hoewel ik wat angstig naar de komende dagen kijk en ik mijn rol meer als "geweten" zag. Maar als je de boel opjut om op tijd te beginnen, voor die tijd aandringt op het dicht doen van tassen, controleren van bandenspanning, het vullen van bidons en vooral om de eerste 20 km niet te stoppen, dan kort en slim te stoppen (naar de wc als je wacht op de koffie en niet als je collega fietsers al met hun toe-clips vast klaar staan, dan dan heb je de titel 'de slavendrijver' snel verdiend. Maar dat was op het vlakke, wind mee en heuvel af en we hebben de eerste echte fietsdag ook door mijn aandringen 112 km gehaald. Gek genoeg begreep iedereen waarom ik het deed en werd ik zelfs bedankt voor mijn slavengedrijf. Geprobeerd uit te legen dat ik alleen de 1e Fietswet van Winterdijk toepaste: Als je veel afstand wilt afleggen op de fiets, moet je lang op je zadel blijven zitten (of heel snel kunnen trappen natuurlijk).
Maar goed, vanochtend heb ik het nog geprobeerd. Maar het brood was besteld en kwam pas om 09:00 uur en daar ga je dan. Laat begonnen dus, maar daar heb ik wat op gevonden onder het mom van "belangrijk voor diabetes" heb ik tussen de middag de 2e Fietswet van Winterdijk gedeclareerd: Eerst inpakken dan pas eten en snel op de fiets. Voor elke diabeet is dat 1 van de handigste manieren om hypo's te voorkomen. Als je snel vertrekt en je insuline fors mindert (25 - 30%) voor je ontbijt dan kun je makkelijk 2 uur fietsen voor je weer een keer naar je BG hoeft te kijken. Hiermee heb je ook de 3e Fietswet van WInterdijk te pakken: Je kunt alleen fietsen als je je insuline vermindert, hoe verder je wilt komen hoe lager je je IOB (insulin on board) moet instellen. Nu kom ik nl bij de reden van mijn (niet onterechte en zeker gewenste) ontslag. Tijdens de lunch ging het namelijk al mis en schond ik boven beschreven wet en dit is zeker een hele goede redenen voor ontslag, ik ben namelijk mijn geloofwaardigheid als alleswetende in de ogen van mijn fietscollega's in 1 klap kwijtgeraakt. Oordeel zelf. Tijdens de lunch wist ik dat het stijgingspercentage drastisch zou toenemen in de komende 21 km. De col de Mezilhac is 1119 meter en met een gemiddelde stijging van 4% zou dat een eitje moeten zijn en de rest van de groep hebben me dat ook zonder uitzondering allemaal laten weten. Omdat ik met een Loop rijdt en de ochtend prima was verlopen en ik de eerste 400 meter stijging zonder problemen was doorgekomen op een Temp-override van 20%, was mijn BG vrij strak, 6.2 bij onze lunchplek in Le Cheylard. Om ook de route van de middag goed door te komen had ik het idee om een krappe bolus te geven en daarna de temp override weer aan te zetten ( zie bijlage screenshot 1&2). Stom dat ik idd handmatig de BG heb aangepast (minder dan 20%) en ben vergeten de temp override weer aan te zetten. Ik had het idee dat alles OK was tot 7 km voor de top. Door na de lunch te lang te wachten schond uw ex-slavendrijver ook de 2e Fietswet. Ik steeg te snel en mijn Loop greep vervolgens in door als een gek bij te plussen, gevolg veel te veel IOB! Over de laatste 7 km heb ik 2 uur gedaan, ik heb meer tijd in de berm doorgebracht liggend op mijn rug dan op mijn fiets. Hiernaast heb ik 1 1/2 pakje Dextro op, 2 bidons siroop, 1 Bounty en wat Wherters echte. Jullie snappen dat ik mijn toegewezen rol van slavendrijver graag en vooral nederig neer leg. Na de col volgde een afdaling van 16 km, dat maakte mijn fietsdag nog wat beter. Maar goed, groot was mijn verbazing dat ik als eerste aankwam bij onze Auberge (La Castagno), (krijg ik dan de de Gele Trui?) Blijkbaar kun je door snel te zakken en een hypo, prima afdalen.
De Auberge was door tussenkomst van Gerry een hele goede greep, normaal waren ze dicht op zondag. Maar Gerry zorgde door haar voortreffelijke sociale karakter dat de eigenaar niet alleen een paar prima kamers voor weinig beschikbaar stelde maar hij ook nog eens voortreffelijk kookte. Al met al een happy ending.
Snippets, hier was ik niet zelf bij helaas.
De koffie en thee waren in Mezilhac (50 meter boven de col) prima voor elkaar.
Klimmen ging prima en Henrike heeft haar grens nog niet bereikt.
Pratend (misschien beppend hoorde ik van Henk) omhoog kun je alleen elektrisch, zonder electriek onmogelijk.
Een vis teveel en te weinig omelet.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
